CISZA

Wracam do tematu, który mocno siedzi mi w głowie. Cisza- myślę o niej coraz bardziej w podejmowanej pracy terapeutycznej, myślę o jej niedocenionej sile. Cisza, która porządkuje nieuporządkowane, nieokiełznane emocje. Cisza, z której wypływają dobre decyzje i wybory, cisza, która niesie wewnętrzny spokój. Cisza, która z cierpliwością pomaga trwać w sytuacjach trudnych i niezrozumiałych. Trwać cierpliwie, jeśli nie mogę zmienić sytuacji, jeśli jestem zależna od decyzji innych, od wydarzeń, na które nie mam wpływu. Czekać i przyjmować to co przychodzi. Ostatnio moje siostry dzieliły się myślami dotyczącymi cierpliwości. Cisza, która zamienia się w ufność, że wszystko jest dobrze. W chwilach trudnych często dużo jest emocji i myśli. Uspokoić emocje, to wyciszyć myśli. Myśli, które gnają w różne strony. Cisza powoduje, że widzę swoje życie jako dzieło w rękach Boga. Cisza jest współpracą z Bogiem. Trwając w ciszy, szczególnie w trudnościach, pozwalam Bogu działać. Co nie oznacza, że będzie po mojemu. Ale w ciszy przygotowuję serce na to, co będzie, dlatego, że w tej ciszy spotykam przede wszystkim Boga i nic innego nie jest dla mnie tak ważne jak On. Choć przeżywam, nie odrywam się od emocji. Ale doświadczam za każdym razem, że mogę wrócić do ciszy, w której rozpoznaję, że wszystko jest dobrze. Czy potrafię trwać w takiej ciszy z ufnością? I nie chcieć ciągle zmieniać innych i sytuacji? Trwać w zaufaniu.Mówi się, żeby decyzji nie podejmować pod wpływem emocji. Wiemy o tym doskonale, ale czy odkrywamy głęboki sens ciszy? Ostatnio uderzyło mnie- w psychologii mówi się o sublimacji, czyli ukierunkowaniu nieakceptowanych impulsów na bardziej akceptowalne społecznie. Myślę, że w ciszy uspokajają się emocje, pożądliwości, nie do zrealizowania pragnienia… Co nie oznacza, że wyzbywam się człowieczeństwa, wręcz przeciwnie odkrywam najbardziej siebie, w tej ciszy jest moja kreatywność, moje uzdolnienia, moje piękno, moje wszystko. To nie jest przekierowanie, ale poznanie siebie w ciszy. I przeżywam i jestem w chaosie, ale mogę wracać do ciszy.